Bible Readings for Sunday, May 24, 2020
SECOND PALM SUNDAY -
Բ. ԾԱՂԿԱԶԱՐԴ
FIRST EPISTLE OF ST. JOHN THE APOSTLE (5.13-21)
I write these things to you who believe in the name of the Son of God so that you may know that you have eternal life. This is the confidence we have in approaching God: that if we ask anything according to his will, he hears us. And if we know that he hears us-whatever we ask-we know that we have what we asked of him.
If anyone sees his brother commit a sin that does not lead to death, he should pray and God will give him life. I refer to those whose sin does not lead to death. There is a sin that leads to death. I am not saying that he should pray about that. All wrongdoing is sin, and there is sin that does not lead to death.
We know that anyone born of God does not continue to sin; the one who was born of God keeps him safe, and the evil one cannot harm him. We know that we are children of God, and that the whole world is under the control of the evil one. We know also that the Son of God has come and has given us understanding, so that we may know him who is true. And we are in him who is true-even in his Son Jesus Christ. He is the true God and eternal life.
Dear children, keep yourselves from idols.
ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ ԱՌԱՔԵԱԼԻ ԸՆԴՀԱՆՐԱԿԱՆ ԱՌԱՋԻՆ ՆԱՄԱԿԸ
(5.13-21)
Ասիկա գրեցի ձեզի, Աստուծոյ Որդիին հաւատացողներուդ, որպէսզի գիտակցիք թէ յաւիտենական կեանք ունիք: Ուստի համարձակ կերպով կը դիմենք Աստուծոյ, այն վստահութեամբ որ երբ իր կամքին համաձայն բան մը խնդրենք՝ կը լսէ մեզ: Եւ երբ գիտենք թէ մեր խնդրանքները կը լսէ, գիտենք նաեւ թէ պիտի ստանանք ինչ որ կը խնդրենք իրմէ:
Երբ տեսնես թէ հաւատացեալներէն մին գործեց մեղք մը որ մահացու չէ, աղօթէ Աստուծոյ որ կեանք տայ անոր: Ասիկա կ՚ըսեմ միայն անոնց համար որոնց մեղքերը մահացու չեն, որովհետեւ մահացու մեղքեր ալ կան, որոնց համար չեմ ըսեր որ աղօթէք: Ամէն անիրաւութիւն մեղք է, բայց ամէն մեղք մահացու չէ:
Գիտենք թէ ով որ Աստուծմէ ծնան է՝ չի մեղանչեր, այլ Աստուծոյ ծնունդը՝ Քրիստոս, կը պահպանէ զայն եւ չարը անոր չի մօտենար: Թէպէտ ամբողջ աշխարհը չարին ենթակայ ըլլայ, մենք գիտենք թէ Աստուծմէ ենք: Եւ գիտենք թէ Աստուծոյ Որդին եկաւ ու բացաւ մեր միտքերը, որպէսզի ճանչնանք ճշմարիտ Աստուածը: Մենք միացած ենք ճշմարիտ Աստուծոյ եւ անոր Որդւոյն Յիսուս Քրիստոսի: Ա՛ն է ճշմարիտ Աստուածը եւ յաւիտենական կեանքը:
Որդիակներս, դուք ձեզ կուռքերէ հեռու պահեցէք:
THE GOSPEL OF JESUS CHRIST ACCORDING TO JOHN (12.12-23)
The next day the great crowd that had come for the Feast heard that Jesus was on his way to Jerusalem. They took palm branches and went out to meet him, shouting, "Hosanna!", "Blessed is he who comes in the name of the Lord!", "Blessed is the King of Israel!"
Jesus found a young donkey and sat upon it, as it is written, "Do not be afraid, O Daughter of Zion; see, your king is coming, seated on a donkey's colt."
At first his disciples did not understand all this. Only after Jesus was glorified did they realize that these things had been written about him and that they had done these things to him.
Now the crowd that was with him when he called Lazarus from the tomb and raised him from the dead continued to spread the word. Many people, because they had heard that he had given this miraculous sign, went out to meet him. So the Pharisees said to one another, "See, this is getting us nowhere. Look how the whole world has gone after him!"
Now there were some Greeks among those who went up to worship at the Feast. They came to Philip, who was from Bethsaida in Galilee, with a request. "Sir," they said, "we would like to see Jesus." Philip went to tell Andrew; Andrew and Philip in turn told Jesus.
Jesus replied, "The hour has come for the Son of Man to be glorified.
ՅԻՍՈՒՍ ՔՐԻՍՏՈՍԻ ԱՒԵՏԱՐԱՆԸ ԸՍՏ ՅՈՎՀԱՆՆԷՍԻ (12.12-23)
Յաջորդ օր ժողովուրդի մեծ բազմութիւն մը, որ զատկի տօնին առիթով Երուսաղէմ եկած էր, երբ լսեց թէ Յիսուս Երուսաղէմ կու գայ, արմաւենիի ճիւղեր առաւ եւ Յիսուսը դիմաւորելու ելաւ, բարձրաձայն աղաղակելով. «Ովսաննա՜, օրհնեա՛լ ըլլայ ան որ կու գայ Տիրոջ անունով, Իսրայէլի թագաւորը»:
Յիսուս էշ մը գտնելով նստաւ անոր վրայ, ինչպէս որ Սուրբ Գիրքերուն մէջ գրուած է. «Մի՛ վախնար, ո՜վ Երուսաղէմ, Սիոնի՛ աղջիկ, որովհետեւ թագաւորդ քեզի կու գայ իշու մը աւանակին վրայ նստած»:
Յիսուսի աշակերտները այս բոլորը չհասկցան ատենին, բայց երբ Յիսուս փառաւորուեցաւ՝ այն ատեն յիշեցին թէ այս կատարուածները Յիսուսի համար գրուած էին եւ իրենք այդ գրուածն էր որ կատարեցին: Բոլորն ալ կը վկայէին թէ Յիսուս Ղազարոսը կանչեց գերեզմանէն եւ զայն մեռելներէն յարուցանեց: Այս իսկ պատճառով Երուսաղէմ գտնուողները բոլորն ալ զինք դիմաւորելու ելան, որովհետեւ լսած էին թէ ի՛նչպէս ան յարութեան հրաշքը գործած էր: Իսկ փարիսեցիները իրարու կ՚ըսէին. «Կը տեսնէ՞ք որ բան մըն ալ չենք կրնար ընել. ահա ամբողջ աշխարհը իրեն կը հետեւի»:
Տօնին առիթով կարգ մը յոյներ ալ եկած էին Երուսաղէմ՝ աստուծոյ երկրպագելու: Անոնք մօտեցան Փիլիպպոսի, որ Գալիլիայի Բեթսայիդա քաղաքէն էր, եւ աղաչելով ըսին. «Տէ՛ր, կ՚ուզենք Յիսուսը տեսնել»: Փիլիպպոս եկաւ Անդրէասին ըսաւ եւ երկուքը միասին Յիսուսի ներկայացուցին անոնց խնդրանքը: Յիսուս պատասխանեց. «Ահա մարդու Որդիին փառաւորուելու ժամը հասաւ»:
