Bible Readings for Sunday, August 8, 2021
Ե. ԿԻՐԱԿԻ ԱՅԼԱԿԵՐՊՄԱՆ
Fifth Sunday of Transfiguration
1 Corinthians 13:11-14:5
When I was a child, I spoke like a child, I thought like a child, I reasoned like a child; when I became an adult, I put an end to childish ways. For now we see in a mirror, dimly, but then we will see face to face. Now I know only in part; then I will know fully, even as I have been fully known. And now faith, hope, and love abide, these three; and the greatest of these is love.
Pursue love and strive for the spiritual gifts, and especially that you may prophesy. For those who speak in a tongue do not speak to other people but to God; for nobody understands them, since they are speaking mysteries in the Spirit. On the other hand, those who prophesy speak to other people for their upbuilding and encouragement and consolation. Those who speak in a tongue build up themselves, but those who prophesy build up the church. Now I would like all of you to speak in tongues, but even more to prophesy. One who prophesies is greater than one who speaks in tongues, unless someone interprets, so that the church may be built up.
Mark 2:1-12
When he returned to Capernaum after some days, it was reported that he was at home. So many gathered around that there was no longer room for them, not even in front of the door; and he was speaking the word to them. Then some people came, bringing to him a paralyzed man, carried by four of them. And when they could not bring him to Jesus because of the crowd, they removed the roof above him; and after having dug through it, they let down the mat on which the paralytic lay. When Jesus saw their faith, he said to the paralytic, “Son, your sins are forgiven.” Now some of the scribes were sitting there, questioning in their hearts, “Why does this fellow speak in this way? It is blasphemy! Who can forgive sins but God alone?” At once Jesus perceived in his spirit that they were discussing these questions among themselves; and he said to them, “Why do you raise such questions in your hearts? Which is easier, to say to the paralytic, ‘Your sins are forgiven,’ or to say, ‘Stand up and take your mat and walk’? But so that you may know that the Son of Man has authority on earth to forgive sins”—he said to the paralytic— “I say to you, stand up, take your mat and go to your home.” And he stood up, and immediately took the mat and went out before all of them; so that they were all amazed and glorified God, saying, “We have never seen anything like this!”
ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՄԱՐԿՈՍԻ 2:1-12
Քանի մը օրեր ետք, Յիսուս վերադարձաւ Կափառնաում: Անմիջապէս որ լուր տարածուեցաւ թէ տան մէջ կը գտնուի, շատեր հաւաքուեցան հոն, այնքան՝ որ դռան առջեւ իսկ տեղ չէր մնացած: Եւ Յիսուս Աստուծոյ խօսքը կը քարոզէր անոնց:
Այդ միջոցին Յիսուսի բերին անդամալոյծ մը, որ չորս հոգիներ շալկած էին: Երբ բազմութեան պատճառով չկրցան զայն Յիսուսի մօտ բերել, քակեցին տունին տանիքը եւ առաստաղը բանալով՝ անդամալոյծը մահիճով վար իջեցուցին: Յիսուս անոնց հաւատքը տեսնելով, ըսաւ անդամալոյծին.
– Որդեա՜կ, մեղքերդ ներուա՛ծ ըլլան քեզի:
Օրէնքի ուսուցիչներէն ոմանք, որոնք հոն նստած էին, սկսան մտովի քննադատել զայն. «Ինչպէ՞ս կը համարձակի ասանկ բան ըսել. ըրածը հայհոյութիւն է: Աստուծմէ զատ ո՞վ կրնայ մեղքերը ներել»:
Յիսուս վայրկեանին գիտցաւ անոնց մտածումը եւ ըսաւ.
– Ինչո՞ւ այդպէս կը մտածէք: Ո՞ր մէկը դիւրին է. անդամալոյծին՝ «Մեղքերդ ներուած են քեզի» ըսե՞լը, թէ՝ «Ել՛, մահիճդ առ եւ տո՛ւնդ գնա» ըսելը: Բայց պէտք է գիտնաք, թէ Մարդու Որդին երկրի վրայ իշխանութիւն ունի մեղքերը ներելու:
Ու դառնալով անդամալոյծին, ըսաւ.
– Քեզի կ’ըսեմ, ե՛լ, ա՛ռ մահիճդ եւ տունդ գնա:
Անդամալոյծը անմիջապէս բոլորին դիմաց ոտքի ելաւ, վերցուց իր մահիճը եւ դուրս ելաւ: Բոլորն ալ զարմացան. անոնք կը փառաւորէին զԱստուած ու կ’ըսէին.
– Այսպիսի բան բնաւ տեսած չէինք:
Ա. ԹՈՒՂԹ ԿՈՐՆԹԱՑԻՆԵՐՈՒՆ 13:11-14:5
Երբ երեխայ էի՝ երեխայի պէս կը խօսէի, երեխայի պէս կը խորհէի եւ երեխայի պէս կը տրամաբանէի. իսկ երբ տղամարդ դարձայ, բոլոր երեխայական բաները մէկ կողմ դրի: Նոյնպէս ալ, մենք այժմ զԱստուած կը տեսնենք աղօտ կերպով, կարծես հայելիի մը մէջէն. բայց երբ ամէն բանի կատարումը գայ՝ զայն պիտի տեսնենք դէմ առ դէմ: Այժմ միայն մասնակիօրէն կը ճանչնամ զԱստուած, բայց այն ատեն պիտի ճանչնամ ամբողջապէս, ճիշդ ինչպէս ի՛նք զիս կը ճանչնայ:
Ներկայիս, ուրեմն, միակ կարեւոր բաներն են՝ հաւատքը, յոյսը եւ սէրը. իսկ այս երեքէն մեծագոյնը՝ սէրն է:
Ուրեմն՝ սիրոյ հետամուտ եղէք: Միաժամանակ հոգեւոր պարգեւներուն փափաքող եղէք, մանաւանդ մարգարէութեան: Որովհետեւ, օրինակ, անծանօթ լեզուներով խօսողը մարդոց չէ որ կը խօսի, այլ՝ Աստուծոյ. որովհետեւ ո՛չ ոք զինք կը հասկնայ, թէպէտեւ անիկա Հոգիին զօրութեամբ խորհուրդներ կը պատմէ: Մինչդեռ մարգարէութիւն ընողը մարդոց կը խօսի՝ անոնց հաւատքը ամրապնդելու, զանոնք մխիթարելու եւ քաջալերելու համար: Լեզուներ խօսողը միայն ի՛նք կ’օգտուի, մինչդեռ Աստուծոյ պատգամները հռչակողը՝ ամբողջ եկեղեցիին շինութիւն կը բերէ: Ես պիտի ուզէի որ բոլորդ ալ լեզուներ խօսիք, բայց կը նախըտրեմ որ մարգարէութիւն ընէք. որովհետեւ մարգարէութիւն ընողը աւելի՛ օգտակար կ’ըլլայ, քան լեզուներով խօսողը, բացի այն պարագայէն՝ երբ թարգմանող մը գտնուի, եւ ամբողջ եկեղեցին օգտուի:
