*The above mentioned total reflects The General & The Salt & Light Drives.

I have great confidence in you; I take great pride in you. I am greatly encouraged; in all our troubles my joy knows no bounds.   

For when we came into Macedonia, this body of ours had no rest, but we were harassed at every turn-conflicts on the outside, fears within. But God, who comforts the downcast, comforted us by the coming of Titus, and not only by his coming but also by the comfort you had given him. He told us about your longing for me, your deep sorrow, your ardent concern for me, so that my joy was greater than ever.   

Even if I caused you sorrow by my letter, I do not regret it. Though I did regret it-I see that my letter hurt you, but only for a little while- yet now I am happy, not because you were made sorry, but because your sorrow led you to repentance. For you became sorrowful as God intended and so were not harmed in any way by us. Godly sorrow brings repentance that leads to salvation and leaves no regret, but worldly sorrow brings death. See what this godly sorrow has produced in you: what earnestness, what eagerness to clear yourselves, what indignation, what alarm, what longing, what concern, what readiness to see justice done. At every point you have proved yourselves to be innocent in this matter. So even though I wrote to you, it was not on account of the one who did the wrong or of the injured party, but rather that before God you could see for yourselves how devoted to us you are. By all this we are encouraged.

Մեծ վստահութիւն ունիմ ձեր վրայ. մեծապէս հպարտ եմ ձեզմով: Մեր կրած բոլոր նեղութեանց մէջ ինքզինքս մխիթարուած եւ մեծապէս ուրախ կը զգամ: Որովհետեւ Մակեդոնիա հասնելէն ի վեր երբեք հանգիստ չունեցանք, այլ ամէն կողմէ նեղութիւն: Մէկ կողմէ արտաքին թշնամութիւնները կը նեղէին մեզ, իսկ ներքնապէս՝ մեր վախը: Բայց Աստուած, որ կը մխիթարէ սրտաբեկները, Տիտոսի գալովը մեզ մխիթարեց:  

Ուրախացուցիչը միայն Տիտոսի գալը չէր: Ուրախացանք մանաւանդ, երբ լսեցինք թէ ի՛նչպէս գոհ մնացած էր ձեզմէ: Մեզի պատմեց թէ անձկութեամբ կը սպասէք ինծի, թէ ո՛րքան ցաւած էք պատահածին համար եւ թէ ի՛նչպէս կապուած էք ինծի: Չէք կրնար երեւակայել որքա՜ն ուրախ եմ: Ճիշդ է որ նամակովս քիչ մը վշտացուցի ձեզ, բայց հիմա չե՛մ զղջար ըրածիս, թէպէտ գրելէս վերջ զղջացեր էի, քանի կը տեսնեմ թէ այդ նամակս միայն կարճ ժամանակ մը վշտացուցեր է ձեզի: Ուրախ եմ հիմա, ո՛չ թէ ձեզ ցաւցուցած ըլլալուս համար, այլ որովհետեւ այդ տրտմութիւնը պատճառ եղաւ որ ապաշխարէք: Եւ որովհետեւ ձեր տրտմութիւնը Աստուծոյ գործին ծառայեց, ես պէտք չունիմ այլեւս խստութեամբ գալու ձեզի: Աստուած երբեմն մեզ կը ցաւցնէ՝ ապաշխարութեան միջոցաւ փրկութեան առաջնորդելու նպատակով, որուն համար չենք զղջար բնաւ: Մինչդեռ աշխարհի ցաւը մահուան կ՚առաջնորդէ: Արդ, տեսէք թէ Աստուծոյ պատճառած ցաւը ի՛նչպէս անտարբերութենէն դուրս բերաւ ձեզ եւ մղեց որ դուք ձեզ արդարացնէք: Զայրացաք, տագնապեցաք, անձկութեամբ լեցուեցաք: Բայց յետոյ նախանձախնդրութեամբ վառեցաք եւ սխալը մէջտեղէն վերցուցիք, եւ ամէն կերպով ցոյց տուիք թէ դուք յանցանք չունիք այդ խնդրին մէջ: Հիմա ըսեմ թէ նախորդ նամակը գրելուս պատճառը միայն այդ յանցաւոր մարդը չէր, ո՛չ ալ անոր հայրը որուն դէմ գործուեցաւ յանցանքը: այլ որպէսզի յայտնուի այն հոգածութիւնը որ փոխադարձաբար իրարու հանդէպ ունինք Աստուծոյ առջեւ: Ուստի մենք մեզ մխիթարուած կը զգանք:

Then Jesus left the vicinity of Tyre and went through Sidon, down to the Sea of Galilee and into the region of the Decapolis. There some people brought to him a man who was deaf and could hardly talk, and they begged him to place his hand on the man.   

After he took him aside, away from the crowd, Jesus put his fingers into the man's ears. Then he spit and touched the man's tongue. He looked up to heaven and with a deep sigh said to him, "Ephphatha!" (which means, "Be opened!" ). At this, the man's ears were opened, his tongue was loosened and he began to speak plainly.   

Jesus commanded them not to tell anyone. But the more he did so, the more they kept talking about it. People were overwhelmed with amazement. "He has done everything well," they said. "He even makes the deaf hear and the mute speak." 

Յիսուս Տիւրոսի սահմաններէն մեկնելով, Սիդոնի վրայով անցաւ Դեկապոլիսի սահմաններէն եւ եկաւ Գալիլիայի ծովեզերքը: Եւ ահա իրեն բերին խուլ եւ համր մարդ մը՝ խնդրելով որ ձեռքը դնէ անոր վրայ:   

Յիսուս զայն ամբոխէն հեռու մէկ կողմ տարաւ, մատները անոր ականջներուն մէջ դրաւ, յետոյ թքեց եւ դպաւ անոր լեզուին: Ապա երկինք նայեցաւ, հառաչեց եւ ըսաւ. «Եփփաթա՛», որ կը նշանակէ «բացուէ՛»: Նոյն վայրկեանին անոր ականջները բացուեցան, եւ լեզուն բացուելով՝ սկսաւ կանոնաւոր կերպով խօսիլ:   

Յետոյ Յիսուս պատուիրեց ժողովուրդին որ ոեւէ մէկուն չըսեն: Սակայն ինչքան ալ ան կը պատուիրէր որ չտարածեն, անոնք առաւել չափով կը պատմէին այս մասին: Մարդիկ աւելի եւս կը զարմանային եւ կ՚ըսէին. «Այս մարդը ամէն ինչ լաւ կը կատարէ. տեսէք, խուլերուն իսկ լսել կու տայ եւ համրերուն՝ խօսիլ»:

It was quite an auspicious gathering, called to convene by Emperor Constantine the Great upon the recommendation of church leaders. Constantine invited 1,800 bishops of the Christian Church within the vast Roman Empire. The number attending (counted by three attendees) varies, but the number 318 has come to be the agreed official number of delegates. Since each delegate could bring with him two priests and three deacons, the total attendance was actually more. A number of controversial topics were discussed including the Arian question, the date of Easter, organization and structure of the church, the question of kneeling, to mention a few. Perhaps the most important result was the formulation of a Creed-a declaration and summary of the Christian faith. It is this event-the First Ecumenical Council-that we celebrate this Saturday, September 5, that took place in Nicaea in the year 325.

Aristakes, son of Gregory the Illuminator, represented the Armenian Church. The Council is mentioned in the writings of Moses of Khoren and Agathangelos. In later centuries, in all their doctrinal writings, the Fathers of the Armenian Church refer to the Council of Nicaea with reverence, and the Nicene Creed ( Havatamk ) was incorporated into the Armenian Liturgy. The Council condemned Arianism that denied the full divinity of Christ, and proclaimed that the orthodox position is the belief in "one Lord Jesus Christ, the Son of God, begotten of God the Father, Only Begotten, that is of the substance of the Father. God from God, light from light, true God from true God, begotten and not made" (from the Nicene Creed recited during the Armenian Divine Liturgy).

This Sunday, September 6, is the Paregentan of the Fast leading to the Feast of the Exaltation of the Holy Cross (Khachveratz). Because the Exaltation is a Tabernacle Feast, it is preceded by a week (Monday to Friday) of fasting and followed by a memorial day of remembrance.

This Tuesday, September 8, the Armenian Church commemorates the Feast of the Nativity of the Holy Mother of God. The birth of the Holy Mother is not recorded in the Bible; the account of this event comes to us from other writings that are not part of the New Testament. According to tradition, Joachim and Anna were faithful and pious and waiting for the promised Messiah. They were elderly and childless. They prayed to God for a child and were blessed with a daughter they named Mary, who became the mother of the Messiah.

- Mr. MAGAR VOSKERIJIAN, passed on Sunday, August 30, 2020.Funeral services were held on Friday, September 4, 2020, at St. Sarkis Armenian Apostolic Church. We extend our heartfelt condolences to his family. May he rest in peace.

-Mr. Ara Zadourian and daughter Patille, Mr. & Mrs. Levon & Aline Kassabian and children Armen and Alex and Ms. Paula Keosayan request requiem service for the soul of their beloved mother, grandmother, sister and aunt SILVA ZADOURIAN (40th day memorial service). Also for the soul of their beloved father, grandfather, brother and uncle ARAM ZADOURIAN (22nd year memorial service). 

-Mr. & Mrs. Garo and  Mannik Ayvazian and family, Mr. & Mrs. Arto and Alina Papazian request requiem service for the souls of their beloved parents and grandparents BEDROS AYVAZIAN (1st year memorial service) and  ELPHIDA AYVAZIAN (22nd year memorial service).

- Mrs. Macruhi Ohanesian, Mr. & Mrs. Michael and Christina Costello and children Lucas, Stephanie, Michael and Nicholas Dino , Mr. & Mrs. Michael and Lori Ohanesian and daughter Alicia Dina request requiem service for the soul of their beloved husband, father and grandfather  DINO OHANESIAN (4th year memorial service). Also for the souls of beloved uncle and great uncle Archbishop KEVORK SERAYDARIAN, beloved parents and grandparents SARKIS and IOANNA OHANESIAN, beloved father and grandfather LEVON SUKIASIAN.

-Mr. & Mrs. Sarkis and Adriana Nercessian and family, Mr. & Mrs. Alexander and Elizabeth Kalfayan and family, Mr. Zaven and Ms. Lori Varjabedian request requiem service for the soul of their beloved mother, grandmother, great grandmother, sister and aunt SONIA KALFAYAN (40th day memorial service).