 |
Hope Force Mexico - Juchitan and Mexico City Team
|
Oktober 2017,
Lieve familie en vrienden,
Groeten vanuit Haïti, wat was ik, Marianne, blij om na 28 uur reizen weer terug op Haïti te zijn. De weken in Mexico waren een heftige maar ook een goede ervaring. Een geweldig team van tien Mexicaanse getrainde Hope Force werkers en een samenwerking met plaatselijke kerken maakte deze tijd waarin Mexico letterlijk veelvuldig schudde tot een zegen voor velen.
Aangekomen in Mexico City werd ik opgehaald en reden we twee uur naar Pachuca, waar HFI inmiddels een plaatselijk werk is begonnen. De volgende morgen om 5.30 uur in een busje met negen anderen op weg naar onze bestemming: Juchitan, OAX, een rit van ruim 14 uur over grotendeels erg goede geasfalteerde wegen. Een groot verschil met het Mexico dat ik mij herinner uit de jaren tachtig.
Op de plaats van bestemming, ontmoette ik de twee Hope Force mannen die al ruim een week in Juchitan aan het werk waren. Op tijd naar bed om de volgende morgen naar het centrum van Juchitan, OAX te gaan, waar we in een kerk de medische kliniek konden houden. Ondanks de schade aan het gebouw door de aardbeving konden we de kerk gebruiken. De kerk werd ook gebruikt om de donaties van hulp goederen in ontvangst te nemen en te verpakken om daarna met de vrijwilligers uit te delen aan de mensen die alles kwijt geraakt waren in de hevige aardbeving van 8.2 HFI bracht ruim 2 ton!
Dezelfde middag rond lunchtijd schudde het opnieuw en wij konden zelfs daar, zo'n 700 km afstand, de 7.1 aardbeving met Morelos als epicentrum voelen. Mexico City had veel schade. De angst op de gezichten van de mensen die bij ons in de kliniek op een dokters consult zaten te wachten is niet te beschrijven, op zo'n moment heb je geen woorden, je staat machteloos en kunt alleen de mensen vasthouden en troosten. Terwijl wij in Juchitan doorgingen vertrok er een HFI team vanuit Pachuca naar Mexico City, binnen vier uur waren zij bij de school die daar ingestort was en konden ze helpen om de ouders en familieleden van de kinderen en staf te ondersteunen.
Eerlijk gezegd zijn er momenten in de afgelopen periode geweest waarin het emotioneel allemaal op me afkwam, zelf voelden wij ook de vele naschokken en dan ervaar je aan den lijve wat de bevolking doormaakt. Zij zijn letterlijk alles kwijt en weten niet hoe ze verder moeten en hun leven weer op moeten bouwen. Ik sprak de taal niet, maar al snel bleek dat dat geen belemmering is om in liefde en bewogenheid uit te reiken naar deze, vaak radeloze mensen.
Drie dagen hebben we vanuit de kerk meegewerkt, toen werd duidelijk dat er op andere plaatsen nog vrijwel geen hulpverlening aanwezig was. Dus vandaar uit gingen wij naar de buitenwijk van de stad, om ook daar hulp te verlenen. Het voorgangersechtpaar daar ontving ons met open armen, hun huis was totaal verwoest, en zij wonen nu buiten onder een tentdoek. Elke dag koken zij buiten voor ongeveer 90 mensen. 's Nachts maken ruimte voor nog 25 mensen om onder hun tentzeil te slapen. Wat een voorbeeld van
bewogenheid en liefde.
Op zaterdagmorgen, 23 september was er opnieuw een aardbeving, met de kracht van 6.1 en het epicentrum vlakbij ons. Snel naar buiten o
p straat, niet goed wetend waar en wat te doen, zijn wij maar kopjes koffie uit gaan delen. Vanaf dat moment sliepen veel mensen van het dorpje op straat. Ook wij sliepen vanaf dat moment buiten, eerst op ons luchtbed, maar gelukkig konden wij later tenten lenen om in te slapen. Zodra het schokken over was, zijn we naar Pastor Pablo en familie gereden, want alle communicatiemiddelen lagen eruit. Aangekomen in hun wijk, zagen we al gauw dat huisjes die gisteren nog overeind stonden, nu ingestort waren. Verdrietig.
|
Inmiddels ben ik al weer ruim drie weken terug op Haïti, en zijn we hier weer volop aan het werk, er is een team geweest. Een jonge moeder kreeg een nieuw dak op en deuren voor haar huisje, een andere moeder met vijf kinderen kreeg een shelter en ons maandelijks voedselprogramma is ook weer achter de rug. Deze week krijgen we een medisch team en dat zullen volle/lange dagen worden. We gaan een drukke periode tegemoet met veel teams tot het eind van 2017 en als het allemaal loopt zoals gepland komen we de dag voor kerst in Nederland aan, ons laatste kerstfeest in Nederland was 2010. Dus daar kijken we erg naar uit.
Ook in deze afgelopen periode hebben wij ons gerealiseerd dat wij dit werk nooit alleen zouden kunnen doen. En opnieuw willen iedereen bedanken die in gedachten, om ons en het werk heen staan, ons en het werk mee dragen in gebed. Dat is voor ons een onmisbare steun. Want het is Gods werk, wij mogen zo zijn opdracht uitvoeren, samen met jullie.
Lieve groeten,
Rene en Marianne Lako
www.hopeforce.org
www.lakomission.com
|
7065 Moores Lane #200
Brentwood TN 37027 |
|
|
|
See what's happening on our social sites
|
|
|
|
|
|
|
|
