De column "Elementen van Meesterschap"verkent de kunst, ambacht en spirituele oefening van het dansleiden en het mentorschap, door reflecties en perspectieven van individuele mentoren. Eerdere artikelen in deze serie kunnen hier gedownload worden. Opmerkingen en discussie zijn welkom. Je kunt ons rechtstreeks schrijven, of een bericht plaatsen op onze Facebook-groep. Ideeën voor toekomstige onderwerpen kun je sturen naar de uitvoerend directeur.

WhenWanneer we het hebben over het meester worden van de Dansen van Universele Vrede, kunnen we ons mooie pad van beoefening van de Dansen zien als een poort waar we doorheen willen gaan, waarvoor we simpelweg de passende sleutels moeten vinden. Misschien klopt dat beeld, wanneer we de originele Dansen van Murshid Samuel L. Lewis aanleren, omdat daar voor een groot deel zijn directe overdracht (transmissie) en baraka in besloten liggen. Maar in werkelijkheid heeft Murshid ons een "onafgemaakte symfonie" nagelaten. In de afgelopen 45 jaar zijn de Dansen veranderd, ze hebben zich ontwikkeld. En met het veranderen van de Dansen, worden ook wij opgeroepen tot voortdurende verandering. Het kan ons helpen om zowel terug als vooruit te kijken, zodat we de uitdagingen en mogelijkheden waar we vandaag de dag voor staan, helderder kunnen zien.

" Wat moet blijven is de heilige zin..." Op basis van deze uitspraak van Murshid dat dit het centrale element is, is het aantal zinnen in de eerste tien jaar snel geëxplodeerd. De originele Dansen vertegenwoordigden hoofdzakelijk de Soefi- en Hindoe-traditie, hoewel Murshid duidelijk plannen had voor meer, maar dit niet heeft afgerond. (Bijv. een opzet voor de "maandans van de Godin Isis", die voorkomt in zijn geschriften.) In de eerste tien jaar zagen we Dansen geboren worden die de Zoroastrische, Boeddhistische, Sikh, Hebreeuwse en Christelijke (Aramese en Griekse) tradities vertegenwoordigden, evenals sommige voorzichtige pogingen om inheemse tradities te eren.

Deze nieuwe deuren in de buitenwereld openden echter ook nieuwe binnenwerelden. Als iemand zijn/haar concentratie richt op een onbekende heilige zin, vraagt dat ook om op een nieuwe manier de confrontatie aan te gaan met je eigen diepten. Elke "traditie" draagt een bundel van impressies mee, vol van zowel licht als schaduw. Wanneer een persoon de moed heeft om te vragen: "Gebruik ons voor het doel dat Uw wijsheid kiest" ("use us for the purpose that Thy wisdom chooses"), dan houdt dit automatisch ook de bereidheid in om alles onder ogen te zien wat in jezelf omhoog kan komen, doordat je dat deel van de mensheid laat weerspiegelen in de spiegel van de ziel. Chants (gezangen) die diep gaan, vragen om meer dan woorden, muziek en bewegingen. Ze roepen een gevoels-afstemming op, een vorm van channelen. Dit kan het equivalent zijn van een sjamanistische reis uit pre-religieuze culturen. Dit is waarom we langdurende, mantrische Dansen altijd sterker ervaren wanneer ze door de inspirator geleid worden, of iemand die regelmatig met hem/haar heeft gedanst. Het innerlijke pad dat de Dans creëert is als een dampspoor in het ongeziene; de woorden, muziek en bewegingen zijn als de Zen "vinger die naar de maan wijst".

Klik hier om het volledige artikel te lezen